بین النهرین : در دوران باستان این سرزمین مبین نوع ارتباط انسان با طبیعت پیرامونش بوده و ویژگی های این رابطه را عناصر زیر تشکیل می داده است.
1- احترام به محیط طبیعی و تقدیس آن ، انسان را موظف می ساخت که تمامی فعالیتش را با طبیعت هماهنگ سازد.
2- تقدیس طبیعت ، موجب می شد که انسان خود را نگهبان آن بپندارد و تمامی عملیاتش را با عناصر آن (خطوط ، نور و رنگهای طبیعت) همگون و هماهنگ سازد.
3- زمین به عنوان "زمین مادر" منبع و منشا تمامی خوبی ها و زایش ها و بقای هستی تلقی می شد.
4- آب نیز عنصری برای تولید و بقا محسوب می شد و برای رویاندن و ایجاد خنکی به کار می رفت و اهمیتی تمثیلی و معنوی داشت. نگرش و اعتقادات موجود در این زمینه ، در باغهای معلق یا پردیس های بابل تجلی یافته.
مشخصات باغهای معلق بابل:
1- دارای محوری بودند که با دو رد یف درخت احاطه می شده و از میان آنها جوی آبی می گذشت.
2- از قدیمی ترین باغهای کهن جهان می باشد ، قبل از میلاد مسیح و همزمان با شروع سلسله پادشاهان پارسی احداث شده است ، و یکی از عجایب هفتگانه جهان محسوب می شود.
3- باغ مذکور به شکل هرم ساخته اند و این هرم را تراس بندی کرده و طبقات و تراسها را از وسط پلکانهای عظیم به یکدیگر مربوط ساخته بودند.
4- در هر تراس درختان و درختچه ها و درختان گلدار فراوان کشت نموده بودند تا باغ به شکل یک کوه پر درخت درآید.
5- این باغ نه تنها به خاطر زیبایی بلکه به خاطر پیچیدگی ساختمان و نحوه آبیاری آن حائز اهمیت می باشد.